Ekwendeni en Senga Bay op Koningsdag...

Lieve mensen gefeliciteerd met de verjaardag van Koning Willem de zoveelste! 

Vorig weekend was ik er tussenuit!
Via de kapper (die ook kan uitdunnen! :)), een fitness centrum (ook voor vrouwen!), een supermarkt met yoghurt/ make up remover en meergranenbrood en een spontane ontmoeting met Nederlanders in Lilongwe door naar Kasungu.

Hier ontmoette ik Tamara (vriendin uit Ekwendeni) die de video van haar bruiloft liet zien..
Ik had medelijden met het bruidspaar wat úren úren op het podium te dansen voor de (zittende) gasten waarbij ceremonieel het geld over je uitgestrooid wordt. Het leek me alles behalve een feestelijke maar vermoeiende bezigheid. Maar Tamara is zichtbaar gelukkig!

Ekwendeni….
- Is m’n hart ophalen aan Nederlandse gezelligheid.. dineren met braadlapjes, kaarsjes, toetjes, bomen over het persoonlijke leven, werken en kerken in Malawi, verhaaltjes voorlezen aan blonde kindjes en in (witte) stoet een lange zondag middag wandeling door het heuvelachtig landschap rondom Ekwendeni. Waar alles (in tegenstelling tot Salima) nog fris groen is en volop in de bloemen staat: zo kleurrijk!
Ekwendeni…
- is m’n zorgen uiten bij de (nieuwe) directrice van de blindenschool en de afdeling van de kerk die er verantwoordelijk voor is.. Er vindt een grote verschuiving van het management plaats; Eindelijk! Maar de chaos die het vorige management (nog niet helemaal weg) achterlaat is bedroevend.. Ik verwijt het toch ook de kerk en Malawiaanse onderwijs systeem dat ze niet eerder ingegrepen hebben. De lichtpuntjes zijn het nieuwe hostel (praktisch en ruim), een nieuwe (en voor zover ik hem ken zeer betrouwbare en doortastende) manager voor kinderen met leermoeilijkheden binnen de kerk en een Nederlands stel die de stuwende kracht achter dit geheel zijn gebleven!
Ekwendeni…
- is bijgepraat worden over het alcoholisten project! Het draait nog steeds en er is zelfs weer financiering gekomen voor een training in Ekwendeni en omstreken!
Ekwendeni…
- is een bezoekje brengen aan Mzuzu waar tegenwoordig een grote supermarkt (met ijs!) is, waar de voorzitter van de albino vereniging woont die een haalbaar en betaalbaar plan ontwikkeld voor meer bekendheid en minder vooroordelen over Albino’s in dit deel van Malawi en waar ik via EBM een paar fijne mensen heb leren kennen met veel wijsheid en boeiend over de (kerk) geschiedenis en cultuur van Malawi kunnen vertellen.

Terug in Senga Bay….
Weer met m’n voeten in het zand in m’n uppie aan het tafeltje op het strand…
De storm is bedaard. We hebben een paar keer een dubbele regenboog gezien (zelfs een keer rondom de zon), de vissers zijn bijna dagelijks op het water te vinden, de mais is droog, wordt geoogst en tot meel gestampt.

En ondertussen wordt ik steeds geruster over de ontwikkeling en voortzetting van het thuiszorg project!!
- een Duitse dokter sponsort een jaar lang voor medicatie, voedsel, zeep etc.!!!
- EBM wil het zeer waarschijnlijk als een van haar projecten maken!
- in overleg met het management hebben we een (pittige en talentvolle) collega benoemd tot co-coördinator en potentiele eindverantwoordelijke van het project. (ik begin al een beetje overbodig te worden )
Maar het met mooiste en hoopgevendst is dat niet alleen de patiënten maar ook de collega’s zo blij worden van zoveel verbetering in de (gezondheids) situaties van de patiënten..

Manja Mkosi bijvoorbeeld (betekend rouwende vrouw), , heeft haar eigen naam (Bayina) weer gekregen. Iedereen noemde haar ‘rouwende vrouw’ en was haar echte naam vergeten. (Dit is de vrouw die we vonden op de stapel vuilnis). We brachten haar een rolstoel en zo kwam ze sinds langer dan 10 jaar weer buiten! De hele buurt kwam het zien! We brachten haar naar de moskee (waar elektriciteit is) om haar haren te laten scheren. Ze keek haar ogen uit en lachte haar hele grote, gele onvolledige gebit bloot!

En zo zijn er Jeni, Owen en Agness. We vonden ze op hun matjes, te zwak om te praten, ondervoed, wondjes op de heupen en billen van de magerte en het liggen. Ze waren opgegeven door zichzelf en de familie. We lachen ons tranen van geluk als we ze nu regelmatig niet huis vinden om dat ze (praatgraag) naar een van de buren zijn gelopen!!

Het geldt helaas niet voor iedereen. Er waren ook begrafenissen.

Gisteren bijvoorbeeld van Lyness. Het is me nog steeds een vraagteken. We vonden haar in een dorpje bij de waterput. Haar haren een wilde pruik, broodmager en wankelend op de dunne lange benen. Ze vertelde ons dat ze aids had en hoestte, dat een test had uitgewezen dat ze geen tuberculose had en dat ze haar aids remmers trouw innam. We gaven haar wat extra voedsel en kwamen later terug om te testen. Waaruit bleek dat de aidsremmers niet genoeg werkten. Dus overlegden we met de kliniek wat te doen: Wat bleek!! Dame had de aidsremmers al 4 maanden niet genomen!!
Ze wilde ons niet precies de reden vertellen, maar beloofde ze nu weer in te nemen. Een paar dagen later hoorde we dat ook haar zus (waar we het bestaan niet van wisten) doodziek was en ook geen medicatie nam. Deze zus stierf dezelfde week in het ziekenhuis…
We gingen condoleren en weer medicatie en eten brengen. Zittend op de kale vloer in een leeg huisje met de andere doodzieke zus tegenover ons die ons weigert inzage te geven in hun weigerachtigheid.
Gisteren (2 weken later dan haar zus) zitten we weer op de zelfde vloer waar nu een ruwe roodachtig geverfde kist staat met een zwart kruis….. Ook zij is heengegaan… Was het de kerk die vind dat het wantrouwen naar God is als je medicatie inneemt? Was het omdat ze de ziekte niet begreep? Was de kliniek te ver of de service te slecht? Of was het misschien omdat ze levensmoe was? De begrafenis was mooi met veel zingen, bloemen en een kort verslag over het leven van Lyness…
En boven mijn hoofd staat een groot vraagteken….
Zo de buurt is hier weer langsgelopen… nieuwsgierige kinderoogjes, een man die me een (picknick) mand verkocht heeft, 2 mannen die me proberen pinda’s en rieten hoedjes te verkopen en een paar toeristen die nieuwsgierig naar het complex zijn. Ondertussen krijg ik allemaal feestelijke Koningsdag wapp-jes binnen.. Mijn rode eendje glimmend oranje opgetuigd toerend door Overberg, Neefjes met vlaggetjes op de wangen, zeskampen, tosti eten of feestvierend in het Vondelpark…..

Er is vanavond een Nederlands feestje in Lilongwe met haring en kaas maar ik heb niet zoveel zin om er weer 2 uur voor te reizen en toast in m’n uppie op de Koning die het best aardig doet ;p

Liefs
Thea