gouden momentjes...

Het is snik heet in Salima. Ik zit op m'n kont gehurkt tegen de muur in een minimaal hutje. Voor me, wat scheef gezakt zittend op de rand van haar bed zit Manja Mkosi (de rouwende vrouw). Onder haar bungelende voeten heeft haar zweet een donkere plek op de grond gevormd. Bovenop haar bed staat een mannelijk familie lid over haar hoofd gebogen om haar dikke grijze veel te warme kroeslaag af te scheren met een scheermesje (zonder houder) die hij voor 10 cent bij een kiosk heeft opgehaald.

Deze week had ik een fantastisch bezoek van bezoek van EBM de zendingsorganisatie waar ik voor werk. Ik kon ze welkom heten in het mooiste, koelste en best gefaciliteerde huis in Senga Bay met een prachtige tuin. Waar ik dikke vrienden ben geworden met alle huisdieren en een oogje in het zeil houdt nu de eigenaren op vakantie zijn.
De 2 dominees Christoph en Fletcher hebben me we weer aangescherpt, bemoedigd en advies gegeven. Christoph m.n. in hoe hij zelf heeft geleerd om te gaan met Afrikaanse 'autoriteiten' en Fletcher in zijn wijsheid en compassie voor mensen en onze patienten in de community.
Ze lieten een lege plek achter toen ze weg waren, temeer omdat ik weet dat het afscheid aanstaande is ook mogelijk van deze zendingsorganisatie en dan m.n. de personen die daar werken die ik zo waardeer!

Fletcher benadrukte hoe belangrijk het is om de mensen rondom de patient discipline bij te brengen om voor hun zieken te zorgen.

Hoe lastig dat is merkten we wel weer bij Manja. Begin dit jaar hebben we haar samen met haar family ontdaan van al het oude vuil op haar lichaam, haar uit haar smerige stinkhok gehaald en een bed gegeven.
De stank kwam ons echter weer tegemoet deze week toen we haar ziekelijk op haar bevuilde bed aantroffen. De familie er aan de haren bijtrekkend om haar weer te wassen en het huisje op te frissen.

Vandaag is ze weer de oude spraakzame humoristische Manja als we haar haren en nagels onder handen nemen.
Manja word rechts ondersteund door mijn collega en haar kleinzoon duwt haar hoofd wat naar beneden om de wollige plukjes uit haar nek te scheren.
De Moskee laat een melodieuze oproep tot gebed horen en ik zeg tegen Manja (ze is Yao/ officieel islamitisch)
'tijd om te bidden Manja!'
Waarop Manja en haar zoon mompelen dat ze eigenlijk niet meer bidden en Manja verteld dat ze vroeger ook wel naar de kerk ging en van "Yesu Kristu" weet. Op mijn vraag of ze daar nog liedjes van kent schud ze ontkennend haar gebogen hoofd. Maar mijn collega een trouwe kerkgangster kent ze op haar duimpje en begint een oud kerklied in het Chichewa te zingen. Manja zingt krakerig en zachtjes mee...
Als het lied is afgelopen kijkt ze omhoog en kijkt ze me met haar enorme kijkers die ondanks omfloerst door wat staar ontzettend veel kracht uit stralen doordringed aan en zegt met een grijns.
'Zo Tiya en nu is jouw haar aan de beurt'

Ik strijk over m'n haar.... mmm ik ga nog meer even niet 'skinhead'


Nog 2 weken en dan krijg ik Henrike op bezoek. Nog veel ideetjes uit te werken en te gaan in die 2 weken...
- gesponspord door EBM zijn een paar dorpen een klein legkippen bedrijfje aan het beginnen (precies als Pa z'n kippen!!) om daarmee de chronisch zieken te kunnen ondersteunen ze krijgen als het goed is over een week nog een extra training.
- een zelfhulpgroep voor aids patienten gaat rijst verbouwen met dezelfde intenties.
- we gaan de traditionele dokters hopelijk nog ontmoeten om hopelijk meer met hen samen te werken in de toekomst.
- misschien nog een gastles in psychiatrie voor de thuiszorg collega's
en dan natuurlijk afscheid nemen (néé!) afronden en overdragen....

Ondanks dat ik opzie tegen het afscheid en de weken met veel te snel gaan is het ook hoogtijd om te vertrekken.
Ik zit duidelijk op de allergie van de (ook al vertrekkende) dame die hier de ijzeren leiding heeft en het onverdraaglijk vindt dat ze met pensioen is gestuurd (ondanks dat ze boven de 70 ! is) En dat er sprake van was dat zo'n groene dartelige vrijwilligster met zo'n andere aanpak haar positie zou overnemen.
Ook wel weer begrijpelijk...... toch?

Maar nu tijd voor een duik in het zwembad en morgen een 'hike' in Dedza met wat nieuwe 'vrienden' uit Lilongwe...