Avon(d/t)uurtje in Malawi..
Blijf op de hoogte en volg Thea
19 November 2015 | Malawi, Salima
Zulke dingen regelen in Malawi betekend ontzettend veel geduld en doorzettingsvermogen hebben, het kostte me in ieder geval 2 dagen staan tussen dikke drommen andere zwetende mensen en verschuiven van de ene naar de andere rij voor traag werkende loketjes..
Toen was het gelukkig geregeld...
Dan de verzekering.. Het is de gewoonte in Malawi om dit zo gecompliceerd en vertraagd mogelijk te doen zodat je uiteindelijk opgeeft en dus nooit het geld ontvangt..
Gisteren zat ik dus voor de zoveelste keer, ondanks de airconditioning, stomend mijn cheque op te eisen..
Terwijl ik gisteren met het gewenste resultaat (de cheque!!) in een klein vaartje en met alle ramen open uit Lilongwe reed realiseerde ik me dat zowel m'n beltegoed als m'n batterij leeg was door alle telefoongesprekjes en onderhandeling die hieraan voorafgegaan waren.
Nu maar hopen op geen pech onderweg!!
Nog geen 20 minuten later begint de auto enorm te rammelen en reken ik op een lekke band. Mijn auto parkeer ik langs de weg bij een klein dorpje zonder zichtbaar aanwezige mensen.
Met m'n laatste restje batterij informeer ik vrienden dat ik pech heb en waar ik ongeveer sta. Dan weten ze waar ze me kunnen zoeken als ik over een paar uur niet terug ben.
Overgeleverd aan het avontuur stap ik het dorp in en vindt een jongen en een meisje die ik in m'n beperkte chichewa uitleg doe van mijn autoprobleem en behoefte aan een technische man.
Ik wordt verwezen naar een klein handelscentrumpje een paar kilometer terug. In de volgepropte minibus die me daarheen brengt is iedereen me meteen ter wille en wordt er ontevreden gemompeld als er een klein bedrag gevraagd wordt voor mijn meeliften (wat dan uiteindelijk ook niet hoeft) de hele bus bemoeit er zich mee en zonder enige moeite wordt ik in contact gebracht met een fietsenmaker die ook verstand van auto's heeft.
Hij, I-do, wandelt met me naar de auto ondertussen vertellend dat hij uit de bergen in het zuiden komt en nog een vrouw zoekt. Ik verzin een man en stel kinderen, maar desondanks vraagt hij zich nog steeds af of je in onze cultuur ook een bruidsprijs moet betalen...
Langzaam rijden we met de auto naar z'n workshop waar ik meteen wordt opgenomen in het plaatselijke dorpsleven waarbij:
ik een gehandicapte jongen wat kwacha's geef die een gebaar van 'ik wil eten' naar z'n mond maakt
iemand anders m'n telefoon aan de oplader legt
ik een stukje vers geslacht en in veel vet gesudderd geit aangeboden krijg
ik weer m'n beltegoed opwaardeer
even m'n kennis van chichewa op de proef wordt gesteld, waarom hard en instemmen wordt gelachen
en ondertussen wordt er een spijker gevonden in m'n achterwiel en er dus een andere band geplaatst.
Op een of andere manier overvalt me op zo'n moment zo'n ontspannen en gerust 'het maakt allemaal niet uit' gevoel. Ik zou er zo nog een paar uur kunnen hangen.
Maar het zonlicht kleur al van fel wit naar oranje, het landschap krijgt een rode gloed, ik stap snel ik de auto en daal met een dankbaar en gelukkig gevoel af richting het hete Senga Bay.
Waar het inmiddels pikdonker is en ik me goed moet inspannen om alle geiten, koeien, fietsers, wandelaars en overstekende honden te ontwijken. Vervolgens dobber ik in de prachtige subtropische tuin van vrienden met een heerlijk zwembad.
Onder het genot van een limonade met ijsklonten neem ik me voor de zoveelste keer voor.... Ndibwerera... ik kom terug..
Het was een mooie tijd met m'n buurtzorg collega's, zinvol ook. Ik ben blij met de banden die zo weer versterkt zijn met de gemeenschap, de kliniek, mij en Buurtzorg..
Bedankt overigens voor het geld wat overgemaakt is voor de verlosafdeling!!! superfijn!!! we hebben er uiteindelijk voor gekozen om de kapotte en vuile matrassen (die afgedekt waren met landbouwplastic) te vervangen, te zorgen dat de generator het weer doet zodat er niet in schemerlicht bevallingen en hechtingen worden gedaan, de wc's spoelen weer door en er zijn weer hele lakens met goed bedzeil.. Hierdoor worden infecties voorkomen en is kosten drukkend voor de vrouwen die op hogere kosten komen door de antibiotica's en dergelijke die daarmee gemoeid zijn.
Ondertussen heeft de kliniek me ervan verzekerd dat ze elke zwangere vrouw helpen die aanklopt ook al is er geen geld..
-
19 November 2015 - 19:47
Anke:
Ha Thea,
Ik zal je spannende verhalen weer missen
De thuiszorg in Nederland is ook altijd spannend maar dan anders.....
Sterke met afscheid van het Afrikaanse en welkom in ons kikkerlandje.
Liefs je zus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley