(met) Buurtzorg in Malawi
Blijf op de hoogte en volg Thea
14 November 2015 | Malawi, Salima
Zaterdagochtend half negen, het voelt als 12 uur, zoveel uren van warmte en licht hebben we al weer gehad vandaag.
Deze ochtend gaan Els, Elly en ik onze acteer kunsten laten zien aan de hele staf van de kliniek een manier om deze, gepaste manier in Afrika, buurtzorg te presenteren.
En daarna is het weekend!
Een welverdiende rust na een week van veel huisbezoeken, nadenken, brainstormen, grote spinnen verjagen, koude gehakt en rijst eten (powercut/brrr), onderwijl genietend en verwonderend over de Malawianen met haar vrolijke, kleurrijke, relaxte en humorvolle cultuur. Met hier en daar een frustratie moment over de on-planmatige en soms bijna onverschillige manier van omgaan met ons programma.
We zijn weer ontzettend geraakt door de verdrietige situaties die we aantroffen op de verschillende erfjes achter de armoedige hutjes. Doodzieke aids patiënten met een reutemeteut hongerige, vieze kinderen die niet de kans krijgen om naar school te gaan.
Veel vrouwen met baarmoederhalskanker waar niet veel meer aan te helpen is dan pijnbestrijding (morfinedrankjes) en andere symptoombestrijding.
We hebben Sifati weer gezien, de kleine pittige ukkepuk. Vroeger zat ze met haar handicap, door een grote hersentumor, als een zielig kipje op het erf. Nu wordt ze bijna dagelijks door haar Opa naar de dagopvang gebracht, ontwikkeld ze zich leuk en blijken die hersentjes gelukkig goed te werken.
Hawana, de psychiatrische oude vrouw komt als vanouds op haar allerviests weer uit de velden aanwandelen. Haar buideltje met wat verzameld mais en andere kostbaarheden bungelt nog steeds onder haar versleten t shirt. Met een grote grijns komt ze me tegemoet; leuk dat ze me nog herkent!
Ze babbelt als vanouds aan 1 stuk door ondertussen spietst ze haar tuf op de grond.
Ook Imuratu, het verstandelijk gehandicapte meisje laat een zenuwachtig lachje horen als we haar tegemoet komen. Gelukkig valt het tegenwoordig mee met de epileptische aanvallen en heeft ze daardoor geen nieuwe verwondingen opgelopen.
Bemoedigende en verdrietige bezoekjes wisselen elkaar zo af. Soms wordt je er even moedeloos van. Als zo’n heel familie/buurt systeem zo letterlijk verziekt is..
Daarmee vullen we dan weer een deel van onze tijd samen met de collega's op de kliniek…. Het zoeken naar een begin en eind in het verlenen van thuiszorg in Malawi…. Naast het verlenen van de eerste hulp liggen er dan ook weer leuke plannen op stapel!
En dan natuurlijk…. Weer die heerlijke avonden aan het strand, bij het zwembad (even voor de geruststelling thuis: ik ben nog niet in het meer geweest ) het zicht op de sterren, een kleine klim in een van de bergen langs het strand enzovoort… Kortom.. het is een fantastische tijd, samen met mijn buurtzorgcollega’s hier!
Liefs van mij en de kleine trappelaar
Deze ochtend gaan Els, Elly en ik onze acteer kunsten laten zien aan de hele staf van de kliniek een manier om deze, gepaste manier in Afrika, buurtzorg te presenteren.
En daarna is het weekend!
Een welverdiende rust na een week van veel huisbezoeken, nadenken, brainstormen, grote spinnen verjagen, koude gehakt en rijst eten (powercut/brrr), onderwijl genietend en verwonderend over de Malawianen met haar vrolijke, kleurrijke, relaxte en humorvolle cultuur. Met hier en daar een frustratie moment over de on-planmatige en soms bijna onverschillige manier van omgaan met ons programma.
We zijn weer ontzettend geraakt door de verdrietige situaties die we aantroffen op de verschillende erfjes achter de armoedige hutjes. Doodzieke aids patiënten met een reutemeteut hongerige, vieze kinderen die niet de kans krijgen om naar school te gaan.
Veel vrouwen met baarmoederhalskanker waar niet veel meer aan te helpen is dan pijnbestrijding (morfinedrankjes) en andere symptoombestrijding.
We hebben Sifati weer gezien, de kleine pittige ukkepuk. Vroeger zat ze met haar handicap, door een grote hersentumor, als een zielig kipje op het erf. Nu wordt ze bijna dagelijks door haar Opa naar de dagopvang gebracht, ontwikkeld ze zich leuk en blijken die hersentjes gelukkig goed te werken.
Hawana, de psychiatrische oude vrouw komt als vanouds op haar allerviests weer uit de velden aanwandelen. Haar buideltje met wat verzameld mais en andere kostbaarheden bungelt nog steeds onder haar versleten t shirt. Met een grote grijns komt ze me tegemoet; leuk dat ze me nog herkent!
Ze babbelt als vanouds aan 1 stuk door ondertussen spietst ze haar tuf op de grond.
Ook Imuratu, het verstandelijk gehandicapte meisje laat een zenuwachtig lachje horen als we haar tegemoet komen. Gelukkig valt het tegenwoordig mee met de epileptische aanvallen en heeft ze daardoor geen nieuwe verwondingen opgelopen.
Bemoedigende en verdrietige bezoekjes wisselen elkaar zo af. Soms wordt je er even moedeloos van. Als zo’n heel familie/buurt systeem zo letterlijk verziekt is..
Daarmee vullen we dan weer een deel van onze tijd samen met de collega's op de kliniek…. Het zoeken naar een begin en eind in het verlenen van thuiszorg in Malawi…. Naast het verlenen van de eerste hulp liggen er dan ook weer leuke plannen op stapel!
En dan natuurlijk…. Weer die heerlijke avonden aan het strand, bij het zwembad (even voor de geruststelling thuis: ik ben nog niet in het meer geweest ) het zicht op de sterren, een kleine klim in een van de bergen langs het strand enzovoort… Kortom.. het is een fantastische tijd, samen met mijn buurtzorgcollega’s hier!
Liefs van mij en de kleine trappelaar
-
14 November 2015 - 08:12
Natas:
Hoi Theaatje....Ik ben trots op je, wat je daar allemaal doet, de liefde en de passie die eruit spreekt..., zwanger en al in die hitte daar rond banjeren en moed blijven houden in de uitzichtloosheid van het bestaan daar, die toch voor veel mensen geldt, nee ik ben trots op je meid....en nog trotser ben ik op je omdat je in die bloedhitte het meer kan weerstaan:))))
Succes en leuk om weer even te lezen hoe je daar de gezondheidszorg gaat redden!
Liefs Natas. -
14 November 2015 - 10:18
Hillie:
Zo Thea, allemaal weer belevenissen...aangrijpend joh!
Zo mooi dat jullie ondanks alles, de schouders er met de Malawianen onder blijven zetten!
Alle goeds daar nog deze week! Hug!
P.s. Ben wel benieuwd naar je acteerkunsten:-)! -
14 November 2015 - 12:58
Anke:
Ha lief zussie,
Grijs, nat en kil hier in Nederland. Geniet van de zon. Ik weet dat je altijd wat warmte meeneemt en kijk er naar nu al naar uit.
Groetjes van ons. -
15 November 2015 - 09:26
Marieke:
Hey Thea en de andere buurtzorg-gezusters :-)
Gaaf om weer te horen van je/jullie!
Mooi om te lezen hoe de mooie en verdrietige dingen elkaar afwisselen.
Maar dat, zo aan de gemoedstoestand die door klinkt in het bericht, je het mooie laat overheersen.
Geniet van jullie tijd daar!
Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
